30 Kasım 2015

Mihail Nuayme, Ey Deniz

ile izdihamdergi

Yorulmadın mı?
Bir ileri salınıyorsun, bir geri,
Ne istiyorsun?
Nereye gidiyorsun, dur durak bilmeden?
Sanki sen de benim gibi
İki kalplisin; köle ve özgür.
Biri kaçmak istiyor diğerinden,
Ama kaçmak imkânsız!
Söyle ey deniz!
Sende hem iyilik
Hem de kötülük mü var?

Sükûnetinde güven mi var?
Dalgalarında ürkeklik mi?
Yayılışın kolay; çekilişin zor mu?
Alçalışın zillet, yükselişin övünç mü?
Sessizliğinde hüzün, coşkunda müjde mi var ?
Söyle ey deniz!
Sende hem iyilik,
Hem de kötülük mü var?

Durdum, gece kapkaranlık.
Deniz, bir ileri, bir geri.
Ne deniz verdi bana yanıt,
Ne toprak.
Gece ağarmaya başladığında
Ve tan ufku sürmelediğinde,
Bir ırmağı işittim mırıldanan;
Kâinat, dürülme ve açılmadır.
İnsanlar içinde iyiler de var, kötüler de,
Denizde de med ve cezir!