Elif Nuray, Beklenen

 I.

beklemek tütünden beterdir
bıraktım
penceremin nûru ağaçları kestiler
diye kar, diye boşluk, diye ağladım
bu ıstırabın kulağına ezanı sen oku
dilsizse de geçmişin dillerini ben bağladım
affın büyüklüğünü geçince
acze sapan bir yol var
dünya safında durdukça, bildim
düştüğün yerde çiçek yok
sustuğun kadar yangın var

II.
ummak tütünden beter
bırakırım
pencerem önü ahşap ölüm
diye soğuk, diye dua
tutmayan dualar düşer
o huzursuz boşluğa
bir çocuk susarsa
reddi âlemdir
kar serpiyor Allah
içimin sıkıntısına

Elif Nuray, Hece, Şubat 2012

İZDİHAM