Nevra Neredva, Bir Rüyayı Ötelemek

Huda ağıdı yakan Doğu insanları
Anladığınız acılara katlanabilirseniz kalın ,  sokak gibi anlamsız bir yanına yaşamın  ağlamaya bilenirseniz gidin ,
rüya hafızlar rüya ,
bilgeliğe kanadığımız
biletler ve ak gerdanlar , yalpalanmış bir sevişme
Sütunlar arası kıpraşan sırt sırta dostlar
Gecenin 5 yorgunluğunu yüklenen hangi yatakmış
Arda hırda gecen öpüşmeler
Tükürüklerimizden şarkılar döken hercailer
Kulaklarımız öpülmeyi en sevdiğimiz ,
merhem ve çörek otunu sevdiğimiz kadar
Rahmine güvercinler Süren yaşamın O kadın tekrar
Hırpalanmış bir ülkenin
halklarına doğru akarken
Tekrar et beni
Ülkemi tekrar et
Beni sür rüyalara
Beni omuzlarından bir yığılma ile terket
Saçlarımı uzadıkça küçük yüzüme yakıştırda
küçük olan her şeyimi
Ezber bozan kır şaçlara , yollara, bir dağın kahvesine devşir
Behram yokuşunda
Kır bacaklarımı
Saçsız sevsin o kadını o uzakta ki adam
Tüyleri ayvalara şiir yazmasın
Ahmet’lerden Arif
Güzel olmasın bu kadar
Erbil’in Leyla’sı
Kızı olmasın baki aşk kadınları şairlerin
rahminden öpülmesin ulaşılamayan her kadın
Beni alkışlama
Beni sevme de
Söyle yinede
Dökül , kaç git ,
beni gönderme diye ağla usulcanak,
Kıyamayayım.
Bir hayat çetrefili şimdi
Bir eski megefon anısı
Bir tavşanın ölü ve zarif bedeni
İle hatırlarım
Meydanlarda ki gençliğimi
Büyümüş bu insana sitem etmesin
Tutsun yanımdan , yöremden
Az geri dursun
Öte gitsin
Beni yormasın
Takaatten düşürmesin
Kafka’nında Allah bin belasını versin Viyana’da
Gelip bir Döllenme süresi
Sevemesin kızım dediği kadını
Prag evlerinin önü yoncaysa
Boyu uzun beli ince
demesin o şarkıda
Beni terketsin bu kadim çocukluk
Rüzgarı Reyhan bir ülkede
Bir kadının incecik ayaklarını ezeyim
Kızım kabusundan canımı acıtmasın
Ayrılık sebebliÖteleyerekten bir vedayı
Memleketten ezber kalıntılara
Küçük olan herseyimi emanet et
Sür beni uzunluklara
Silsilesi bozuk ülkelere..