Seyyar Fanzin’den Mısralar
ölüm müydü karagöz kadar aksi
hacivat kadar kararlı olan bilemedik
çubuk muydu perde miydi seyirci miydi
bizi bu hayata zorlayan bilemedik
Edip Galip
(Seyyar Fanzin, 9)
varınca sevdiğine
söylemekten korkmayasın
-şiir bitti, biz şairi Allah’a ısmarladık-
Hazerfan Yavuz
(Seyyar Fanzin, 9)
camdan bir çocukmuş meğer karanlık.
içinde gözleri görmeyen dilsiz bir ay.
……
ve bir derdi var –masallar kadar-
Sezai Orhan
(Seyyar Fanzin, 9)
Zerrelerimi sen savursaydın etrafa.
En sonunda amenna deyip
Sen olsaydım.
Abbas Kütük
(Seyyar Fanzin, 9)
İçtim kana kana yerin göğün suyundan.
Çobanı, sahibi yokmuş bilirdim.
Hesabı soracak da meğer benmişim.
Berîre
(Seyyar Fanzin, 9)
İstanbul hasrete gebe bir kadın,
“Anne” dercesine koşuyor ona gurbet.
Ben boğazına akan bir damla gözyaşıydım,
Sularında buldum teselliyi: Sabret!
Cebrail Korkusuz
(Seyyar Fanzin, 9)
Hazırlayan: Fatma Şengil Süzer
İZDİHAM
