Dövüş Kulübü’nün İkinci Yarısı Geliyor
Kitaptan bir bölüm: Hiç kapıldın mı o hisse. Gitmek istersin hani, ama aynı zamanda da kalmak gelir içinden .
En çok da 3 şey yorar insanı; Affetmek, İçi yanarken susmak ve olmayacağını bildiği halde hayal kurmak.. Birini sevmek, ömürden koca bir parça vermektir. Kendine saklayacağın, öğreneceğin, eğleneceğin vakti, başkasına hediye etmektir.
Bir insan en çok kimin yanında susuyorsa, aslında en çok onunla konuşmak istiyordur.
Korkma aç kapıyı. Sende kalmaya değil, beni almaya geldim.
Yeni bir başlangıç değil, mutlu bir son istiyorum artık!
Mutlu olmak için, hayatta kimseyi kendin gibi görme. Çünkü sen gibi olan tek kişi, aynadaki yüzündür.
Dikkatli bak; Büyük aşklar ya sonsuzdur ya da onsuz.
Birine gününün nasıl geçtiğini sorduğunda, bunu sormanın sebebi kendi gününü anlatmak istemendir. Birine aşık olmanın sebebi, onun sana aşık olmasını istemen..
Mobilya satın alırsınız. Kendinize dersiniz ki, bu hayatım boyunca ihtiyaç duyacağım son kanepe. Kanepeyi alırsınız ve sonraki birkaç yıl boyunca, hangi işiniz ters giderse gitsin, en azından kanepe sorununuzu çözmüş olduğunuzu bilirsiniz. Sonra o güzel yuvanızda kısılıp kalırsınız. Bir zamanlar sahip olduğunuz şeyler artık sizin sahibiniz olur.
Cevap, cevabın olmayışıdır.
Bize inandırılan bu gerçek dışı dünyada yaşıyoruz, hiçbir teste tabii tutulmadığımız için neleri kurtarabileceğimiz konusunda hiç bir fikrimiz yok.
Benim hiçbir şeyim orjinal değil. Ben bildiğim tüm insanların ortak çabasıyım.
Büyük birader bizi gözetlemiyor aslında,şarkı söyleyip dans ediyor. Şapkadan tavşan çıkarma numaraları yapıyor. Büyük birader uyanık olduğunuz her dakika dikkatinizi çekmekle meşgul. Sürekli aklınızın başka yerde olduğundan emin olmak istiyor. Tamamen zapt olduğunuzdan emin olmak istiyor.
Hiçbir şey durağan değil. Her şey eskiyip dağılıyor.
Sizin sevdiğiniz ile sizi seven asla aynı kişi değildir.
Sahip olacağın her şey, bir gün kaybedeceğin şeylerden sadece biridir.
Herkesin hayalgücü tükendiğinde artık hiçkimse dünya için tehdit olmayacak.
Biz televizyon izleyerek, milyonerler, sinema tanrıları, rock yıldızları olacağımıza inanarak büyüdük ama olamayacağız…Hepimiz heba oluyoruz…Bütün bir nesil benzin pompalıyor, garsonluk yapıyor ya da beyaz yakalı köle olmuş…Reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşindeyiz…Nefret ettiğimiz işlerde çalışıyor, gereksiz şeyler alıyoruz… Bizler tarihin ortanca çocuklarıyız…Bir amacımız yok; ne büyük savaş ne de büyük bir buhran yaşadık…Bizim savaşımız ruhani savaş… Ve bunalımımız kendi hayatlarımız.
Dinleyin sürüngenler; Sizler özel değilsiniz, Sizler güzel ya da eşi benzeri olmayan kar tanesi de değilsiniz, sizler işiniz değilsiniz, sizler paranız kadar değilsiniz, bindiğiniz araba değilsiniz, kredi kartlarınızın limiti değilsiniz, sizler iç çamaşırı değilsiniz, Sizler herkes gibi çürüyen birer organik maddesiniz..! Bizler bu dünyanın şarkı söyleyip dans eden pislikleriyiz. Hepimiz aynı pisliğin lacivertleriyiz.
Her aşk, bitki isimleriyle başlayıp, hayvan isimleriyle son bulur.
Silahın yaptığı tek şey, bir patlamayı belli bir doğrultuya yöneltmektir.
Galiba hayattaki en büyük hatalarımdan biri, insanları fazla önemsemem .
Fiziksel güçle ve mülkiyetle olan bağlarımı niçin koparıyorum? Çünkü ancak kendimi mahvederek ruhumun gerçek gücünü keşfedebilirim.
Medeniyeti alt üst edeceğiz. Dünyayı daha iyi bir yere çevireceğiz.
Sahip olduklarımı yok eden kurtarıcı, benim ruhumu kurtarma savaşındadır. Bütün aidiyetleri yolumdan kaldıran öğretmen beni özgür kılacaktır.
İZDİHAM
