2 Ocak 2017

Fatma Şengil Süzer, Densiz

ile izdiham

bu bahçem son bahçe
bu son ekmeğim
yediğim
bu viranede

Allah’ım öğrendim giden gitmiştir
acı kalır ölünün
tuttuğu son kişiye
başında tekbiiir
demiştir büyük
büyük büyük dede
ve sen yâsîn
yâsîn yâsîn
olur üflersin
bütün nefesini
sanki fırtına
gibi atlarla
uçup yetişeceksin

ben diyeceksin, ben-ben!
sen kim diyecekler, sen ne?
bu ne densizlik
düş yeryüzüne