Cahit Koytak’ın Zarifoğlu’na İthaf Ettiği Şiir; “Orada Ağaçlar Nice Ve Çiçekler Nasıl?”

Cahit Zarifoğlu’na

Ormanın yüreğinde bir pınarsın
Bülbüllerin hüzünle
Tanrıyı övdüğü yerde
İççeken borazanların. Udların
Ve pars diyorsun – uyuyakalmış parsın
Nergisin
Ermiş erimiş timsahın

Rüzgâr münzevi ıslığını getiriyor sadece
Münzevi titrek derin
Adsız bir şüphe gibi hayata karşı
Müptedi imanını sınayan
Yârenlerin

Sen uyku tutmayan yolcusu güvertelerin

Çatıkatlarının ve steplerin
Nâsıra’dan geceyarısı geçiyor
Ve uğramıyor dünyaya
Senin trenin

Issız bir istasyon vadide
İpince yağmur
İstim fener ve çıngırak
Herşey hazır
Bekliyor bedeviler seni
Galileli çobanlar
Kurtlar rengeyikleri
Boynunda iki hayatın süsleri
Ganimetleri
Sen yüreklere inmede mâhir
Sen seslerin sözlerin prensi.

Cahit Koytak

İZDİHAM