Fatma Şengil Süzer, Ey Kelimem, Sevgilim, Beni Savun

İyi geceler efendim, geldim ve gittim
Kimseye bir şey demeyecektim
Bir kesik açılmış bir kütükte
Kelebekler fışkırmış gibi bir şey oldu, konuştum
Ey kelimem, sevgilim, beni savun.

Bunlar etiketlerim, biletlerim, yolcuyum
Bir adımı bir adıma
Bir ismi bir isme ekliyorum
Bunlar da kazınmış saçlar
Ayna önünde gencecik ellerce kazınmışlar
Diplerindeki kandan buldum

Bir sırrım oldu, tuttum dilek diledim
Sonra bir dilek, bir dilek daha
Mavi bir çaputla bir ağaçta
Dudak bükmeceler işaret etmeler
Bin dallı bir ağaçtı, kovuğunda uyudum
Bir küçücek gönlü taşıyamıyordum

İyi geceler efendim, bir cümle yedim
Ölüm konmuştu sol omzuma, ipekten bir kuş
Gülün kokusu kimden gelir, döndüm ona sordum
Acıydı tatlıydı ekşiydi biraz buruk
Anlamını dupduru
Dilimde tutuyorum
Ey kelimem, sevgilim, beni savun.

Fatma Şengil Süzer, Dergah Dergisi’nde yayınlandı

İZDİHAM