21 Nisan 2018
Zagarperenlei Tumenbayar, Anne
Anne!
Gönlüm
Kelebeğin kanatları gibi incecik olup
Yumuşacık rüzgarlarda
Yırtılacak gibi olmuş
Eyvah, ben öyle
Kanatlarımı kaybedersem
Gayretini nasıl cevaplayacağım
Anne!
Güzel bir türkünün en düşük tonuyla
Senin adına
Çok uzaklardan
Bir şarkı söylüyorum
Sadece beni öpen
O huzurluğu
Ömür boyunca unutamam
Sen çok yaşa!
Zagarperenlei Tumenbayar, Moğolistanlı şair
İZDİHAM
bana necip fazılın ‘annesi gül koklasa ağzı gül kokan çocuk.ağaç içimde ağaç geliştiren tomurcuk’şiirini anımsattı.sevginin ölümsüzlüğü üzerinde durmuş.bir serenadla ölümsüzleşiyor ona bir hayat armağan eden gönül huzuruyla.bir zaman süreklikliği içinde ölümsüzlüğü arıyor şair.bozkırın neşesi de var şiirde.yaşadığı toprağın kültürünü taşımış şiire.görkemli zamanlardan sonra kendi sınırlarına çekilmiş bir halkın ezgisi.gönül dilini anlama gayreti kanatları incecik bir kelebeğe döndürmüş süzülüşünü rüzgarda yaşadığı korkular.