3 Mayıs 2018

Andrej Blatnik, Emniyetli Yer

ile izdiham

Emniyetli Yer

Ve o an gelmişti: Artık dökülen spagettiyi ve sosu zeminden temizleme zamanıydı, kırık tabakların ve bardakların parçalarını dikkatlice toplamak gerekiyordu, tüm o saflığa ve doğurganlığına rağmen canının bir kısmı çekilmiş gibiydi, bunu anlamak gerekiyordu artık ve koridorun sonundaki kapıyı çarparak kapamanın zamanı gelmişti ve o pencereden dışarı bakmamaktaydı-

-artık kendisine itiraf etmenin vakti gelmişti: bebek sahibi olmak istemeyecek bir kadın olmaktan çok-

-bebek sahibi olmayı istemeyen biri olmamayı istiyordu

Biz Değiliz

Uyumayı becerebildiğimde her şey daha iyiydi. Ama beceremediğim zaman seni ve geleceğimizi düşünmeye başlıyordum. Biliyordum uzun sürmeyeceğini. Elbette bir zaman sonra birlikte uyumaya başlayacaktık. Fakat bu neyi değiştirecekti ki? Biz iyi bir çift değiliz, bunu ikimiz de biliyoruz, ne birlikteyken ne de ayrıyken. Bunu bilmeme rağmen senle çok defa kahve içtim, hepsi yalnızca birer kahve olmaktan çıkmıştı artık, hele içtiğimiz içkiler, ne olduklarını biz bile hatırlamıyoruzdur artık. İyi bir çift olmadığımızın her an bilincindeydik. Tekrar tekrar çıkma teklifinde bulundun bana ve ben de her seferinde olabilir dedim, tamam dedim, e hadi o zaman dedim, hiçbir zaman bir araya gelmemeliyiz demedim sana. Uyumsuzluğumuzun farkına vardığım anda bunu sana söylemeliydim. Farkına vardığım o anda sana hemen söyleseydim eğer belki de onca kahveyi, onca içkiyi içmeyecektik, davet almayacaktım senden. Kendime söylemem gereken bir şey vardı: Uyumsuz olan bendim. Fakat bunu söylemek kulağa öyle yalnızlaştırıcı bir şeymiş gibi geliyor ki. İkimizin bir arada olamayacağını dile getirmek ise bana iyi geliyor, çok iyi geliyor hem de.