20 Temmuz 2018

Sinan Karadeniz, Gülünce

ile izdiham

Gülünce sanki dünyayı topluyorsun yüzüne
İnci inci diziliyor gökyüzü, yeryüzü, deniz ve ağaçlar
Bahar rüzgârı toplanıyor ve kopuveriyor saç uçlarından
Gülünce dünyayı tamamlıyorsun,
boy veriyor bahçelerde sana doğru otlar

Gün ışığı, güzellik buluyor yüzüne yansırken
İncelip gölgeye veriyor yanağında kendini
Ufuk oluyor gözlerin en uzakları birleştiren
Kuşlar sen gülünce, takalar, mavnalar…
Çekilen balık ağlarında dünya
Dolu dolu gösteriyorsun, gülerek hiç yüksünmeden

Dünya şu kadarcık oluyor, el avucu kadar bir şey
Yüzünü dönünce yavaşlıyor dünya, araya giriyorsun
Sonra, an oluyor her şey, donup kalıyor, bir çırpıda yüzün oluyor
Teşekkür ettiğinde dünya hep bir ağızdan, sevdiğinde dünya hep birlikte…
Bir anda dile geliyorlar sanki yüzünle birlikte, gülünce