Selma Özeşer, Monolog

yarası gece annem
sustuğunda. gizli bir ırmağın için için
iç çekerek gülümsediği bir gökyüzüne doğmuşum

kör bir bıçakla ortasından yarılan narın
yarısını kayıp
yarısını aşk sandım

şarkıda diyor ya
“ben sana mecburum sen yoksun”
vallahi Samime öyle diyor;Attilâ besbelli,an gelmiş ve ölmüş
tembel bir yağmur başlıyor sabah erkenden
kırılıyor umudun sırçası
bütün köşelerden tuzla buz dört nala bir esinti

sararmış, diyorum yapraklar üşümekten
düşünmekten, diyorsun saçlarımda ve sakalımda aklar
gülüyoruz. inanmıyoruz bir yıl daha geldi
gittiği gibi sessizce

bu şehir seni başka seviyor
bu yağmur, bu bildiğimiz her şey
bütün nitelikler, belgisizler sorular
bunları bana bırakma, üzülebiliriz

her gece pek çok rüyada
sesini bir ipin ucunda
sallanır görüyorum kimsesiz bir lunaparkta

korkarsan gelirim istediğin saatte.
korkma
gel de

Selma Özeşer

İZDİHAM