Adem Yazıcı, İkimizin Filmi

bir baş dönmesi canlandırır ölüyü
bir baş dönmesi bir delinin akla ulaşmasıdır belki
kötü bir başlangıçtır , yükselen binalar ,dibe inen yollar
artık toz bulutları konuşacak alevlerin yerine
kıpkızıl tarlalardan ayrılınca yeşilliklerin yerine

eteklerine dağın taşlar dikilecek asker bakışlı
rüzgar yalayacak saçlarını erkeklerin yürüdükçe
alnından damlayan ter yerine, paslı namlular yerine
travmaya dakikalar kala gözlerin çekilecek kendine
kediler miğferlerini çıkaracak gelin taşları dirilecek
duamız bir türbeye hapis, köpekler gidecek uzak evlere
sesler yerine, havlamalar yerine, düşman yerine

başlar dik, ağızlar açık, ateş ettikçe havaya
kızlar melekleriyle ve eski tüfekleriyle erkekler
casablanca’da ayrılık dansı sürüyor bütün gün
orta doğu’da halep yerine ,bağdat yerine
raskolnikof ’ a uzak bir batum yerine

zamanı geldiğinde titresin parmakların
yerin altından ölüler fışkıracak ne de olsa
televizyonumuz cızırtılarla açılacak radyo çalışıyor hala
ajansı dinleyip öyle ölecek babam
benim beşiğim kızımın beşiği aynı anda
ekran derinleşiyor atalarımıza doğru
bir çıkış lambası yandı yanacak
bir hayvanlı satranç oyunundaki gibi
elimizden tut çek yukarılara hey
damlardan düşeceğiz rüyaların yerine

evimizde başlayan telaş akrebi kıskandırıyor
bu insana özgü tükenişin mayası, hastalık
parmaklarımızın tüyleri istemediğimiz kadar uzuyor
istediğimiz kadar çarpışıyoruz birbirimizle
işimiz düşüyor öpüyoruz ağızlarımızı kalbin yerine
işimiz düşüyor tükürüyoruz toprağa
alevleniyor göğsümüzden erken sürgün olanlar
yollara kardeş ölümleri dökülüyor ara sıra
ne zaman göklerden düşecek hakikat
kendi kurduğumuz ekranlardan taşan bahtın yerine

ne zaman, söyleyin, ne zaman isa dirilir
dağ konuşur ve parlar büyük güçle, bembeyaz levhayla
yaşanan bunca acının ,yangının, susuzluğun yerine

Adem Yazıcı

İZDİHAM