Furkan Deniz, Sevilmeyen Aşıklar Rapsodisi

Asırlık bir bekleyişin oturdum yanına belki bir türkü başlar da beraber söyleriz diye
İş bulamayan bir bulutum gökyüzünde öylesine avare öylesine başıboş
Para nedir ki dediğin şu para var ya masalın ta kendisidir aslında
Yanaklarım kaşınıyor bir tokat daha gelecek herhalde bir yerden
Hâlbuki uzun marşların yanından geçerken bu sefer ayakkabılarımı çıkarmıştım
Biletim yanmışsa zamanın kayışında demek ki bu çağdan çoktan kaçmış tren
Annem bakınca yerleri değişir içimdeki saksıların
Geceleyin ansızın çıkıp gelen kahkaha kuşları
Elimden geleni serptim işte yola başka kalmadı ömrümde
Suların bile akmayı kestiği bir zamandan geliyor bu yağmurlar
Dünyaya yetişemiyorum zaten sadece peşimde hatalarım var bana kadar
Ben masalımın sözlerini unuttum basgitarcı uyudu solo gireceğim
Aman kalmasın hiçbir söz sakın aklımda yoksa beni o görecek
Ben ona aşığım o bana değil geceyle ilişkimiz platonik
Söyleyin şu sevilmeyen âşıklara sevmek de artık anayasada!
Yetmiyor sazım buraya kadar boynumdan urganımı çekiştirin
Kaldıramıyorum ellerimi yüküm ağır alnıma dayanmış sahil ateşi
Teslim oluyorum işte size rüzgârlar alın götürün bendeki şu ihtiyarlığı
Aradığım sen misin her asi bakışımın düştüğü yerde
Hadi İlah’ım çık da bana “kime dayılanıyorsun ulan sen hergele” de
Yoksa boğar bu karanlık beni bilirsin ben de senin yarattığınım
Elbet bilirim, bilinir ki sen tüm hudutlardan münezzehsin
Rabbim, ben böyle hiç iyi değilim lakin yine de sen en iyisini bilirisin

Furkan Deniz

İZDİHAM