Fatma Özkaya, Uzak

Saçların kara bir şelale gibi
Akar arasından parmaklarımın
Kollarımı açar beklerim seni
Küçülür küçülür birden sığarsın

Ne muhayyel adam ne rüya çocuk
Yüreğe saplanan dev bir acısın
Yerin sandığından büyük bir oyuk
Yokluğun bendedir, beklesin varsın

Bir akşam çağırsam kokun gelecek
Ne kadar uzaktan öpsem duyarsın
Üflesem bir nefste kaç mum sönecek
Elbet günü gelir, sen de yanarsın

Dergâh, Sayı: 329
Fatma Özkaya
İZDİHAM