Süleyman Bozkurt, Bülent Parlak Anısına

Bülent Parlak’ın GİTTİĞİNE

Ölmek de geliyormuş elinden,bunu öğrenemeden üstelik

“Gelmiyor elimden yaşamaktan başka bir şey” dedin ve gittin

Gidince eksildim biraz desem yalan olur

Özlemin tamam etti yalnızlığımın kale duvarlarını

Sen benimlesin o kalede

Artık gurbet eskisi gibi gidilecek uzak bir yer değil

Yaşamak gergin bir bekleyiş değil

Ölmek, seninle iken değil

Biliyordum ne çok yorulduğunu,ondan koşuyordun bu kadar

Dinleniyor musun şimdi?

Hâlâ korkuyor musun anlamaktan?

Hep anladın ve yoruldun çünkü

Artık anlatıyorsun

Ve anlamayanlar anlıyor şimdi

Ağlıyor hepsi uzak uzak

Trapez’in elleri koyacak yer bulamıyor

Diyarbakır Radyo’sundaki Sarı Gelin’in saçları ağarıyor

Annenin abarttığı ölüm çekiliyor deniz sularımızdan

Yâni işte sen gidince birden baş başa kaldık yaşamakla

Sen gidip ellerini bırakınca dünyanın

Pazar yerinde annesiz kalan bir çocuk gibi şaşkın ve korkuyla gözlerimize bakıyor dünya

Ne diyeceğimi bilemiyorum

Şaşkın,çünkü ne yapacağını bilememeyi sen öğrettin ona

Kalkıp nereye gideceğini bilememeyi sen öğrettin

izdiham