27 Mayıs 2018

Abdüssamed Bilgili, İç Derin Bir Sıkıntı

ile izdiham

mutluluk orada bir yerde miydi ben mi görmedim
gündüz sefasının bir adı da kahkaha çiçeği
kahvenin telvesinde ev özlemi kalırmış

ne oluyorsa perdeler kapandıktan sonra
bir karınca bir yudumu omuzladıktan
ilk defa omzunu öptüğüm zaman
niyeyse peygamberin mührü geldi aklıma

seni görünce ayın aldığı yeni hal beni irkitmez
çünkü yalnızlığımla kavlanmış
acı dolu bir güzelliği var yaşamanın
kağıt kesiği gibi bir duygudan sonra gelen
gidişine tarih düşüren bazı kadınlar
tozunu aldıkça öksürten anılar
nereden gelir bilmeyeceksin dişlerinin üzengisine

ertesi günlerin hiçbirinde sen olmayacaksın nasıl olsa
kötü bir alışkanlık olarak yaşadığım hayat
bir kap yalnızlık olacak kimsenin dolduramadığı
herkesle arası iyi günlerden birdenbire içe kapanıklık
yoksul çocukların rüyalarını duygulu kılan
bizi çarpan bir öğle uykusu
boğulmuş günlerin altında ezilir

iç derin bir sıkıntıdır artık