Bağışlamak sevmenin yarısı derdi yaşlı bab’annem
Ben onu çok küçükken tanıdım
En çok da dağıtırken yüzünün ışıltısını
Yeni doğmuş gün arsızı kuşlara.
Elinden her iş gelen ama
Öncelikle bir bakışı kör.
Sonra gittiği yerlerde
hep yorgunluk besledi, hüzün büyüttü.
Herkesin içinde of çekmek gibi
Huyları da var olan sevgili bab’annem
Bir kadın ne kadar kadınsa Anadolu’da
Öylesine bir kadın.
Saçlarının aklarında firkete durmadığı için
Başında yüzyılların yoksulluğunu taşırdı.
Aklını kocasının gençliğine bağışlayan o kadın
Bal katılmış süt içimi akşamlarında
Uçurtmasının ipiyle anlaşıldı birgün öldüğü.
Bağışlamak sevmenin yarısı derdi yaşlı bab’annem
Ben onu çok küçükken tanıdım.
Sevmek bağışlamaktır.
Ahmet Tahta, Akatalpa
İZDİHAM