Aişe Evdüzen, Hoş Geldin

Yeni kalabalıkların arasında çarptı kalbime
Sümbül sesli birkaç hayalin tohumu
Yüz çevirdim vuran ritmik hislere
Bir gülümsemeyi alıp delik ceplerime koyarken
Ve şadırvanla yenileneceğimi bilmezken
Birkaç şiir konuştu içime belli belirsiz,
Susturdum.

Vakti aylara katlayan gözlerim bir nasılsın uğruna
İnsan ararken cami avlularında
Ve emek kokan asırlık satıcıların dilinde
Bir kalem uzattım pas tutmuş ellere
Bir şahlanışı da bahşederek yüzlere
Kubbe izlerine döndüm tekrar
Ceplerimde narin bir bakış yaldızlı kapıya
Sustum,
Delikti ceplerim.

Gizliden izlenişin açığa çıkmasıyla
Beyaz kağıtların dertlenişi başladı
Karşılaşmaların en merak taşıyanı
İçimizdeki farklı yönler, yan yana sandalyeler
En az konuşmanın barındırdığı derin sohbetler
Siyah rengine dalıp gittiğimi hatırlıyorum
Kalbime bastırdım,
Sustu.

Kelimelerin haykırdığı günler geçirdim
Önemi yoktu söylenmişliklerin
Sırlı hikayelerim okunsa da kalemsiz sayfalardan
Ruhumda olan zelzelelerin getirdiği
Pişmanlığı avuçlarıma sığdırmadan
Giderayak çöktüm karşı kaldırıma
Merhaba dedim, içimden
Gülümsedim.

Hüzünlü bir öğlenin arifesinde
Sarılıp ayrıldığım bir duvardan öğrendim
Yitirilmiş bir zamana merhem bulunmadığını
Yükselen katlarda güvercin selamladım
Kahve kokusunun hatırına  aylarca
Serptim üzerine yıldızlı sabahları
Gülümse dedim, içimden
Hoş geldin.

izdiham