Gece yeni günü ne zaman çağırsa bu ölü kıyıya
Ağzında taşıdığı yakamozla konuşurdu iç deniz:
“benden daha da derin
çiçekli mezarlıları vardır yaşanmamış sevgilerin.”
Beyazzambak, Karanilüfer/ M. Utku Yeşilöz
Yüzümü dönmemi istedin, döndüm kâinat kanadı
Bir martı simit attı insanlığa
Kemiklerini gömdükleri yerden çıkardı köpekler
Ve kediler kumlarını silkeledi ayaklarından
Kiev Simona ve Alice Suskusu/ Ahmet Şerif Doğan
yaşamı ölümden öğrendik biz
yalnızlığı da
sakladık gül dizelerimize
Son Waliz/ Bedros Dağlıyan
Herkes kendi sıratını geçer önce
Geçmişi vardır elleri yanmışın
…
Beklemek dedim
Hep ince hastalık
Birinde sökülürken
Ötekine durmadan dikilen
Tutmayan Dikiş/ Sezgin Öndersever
döndüm
(suyu anlattım sana
ateşin dediğini
aldım sana geldim
savaşın ortasında çocuk olmanın biçimsizliğini)
Tuz Gibi/ Mahir Karayazı
Suyun bir hevesi var Zeynep, ovanın gözleri
Kızıl bir perde gibi titremesi bundandır gelinciklerin
Mavi Atlar Korosu/ Nevzat Konşer
Sade uykularımız bize ait. Sade Tanrı ve tabiat samimi. Kuşlar, bitkiler…
Günlük/ Osman Serhat Erkekli
Ben parke olsam böyle yapmazdım
Haber verirdim atların ölümünü
Bir turuncu inerdi boyun bağından
*
Garsonun karnesinde susmak pekiyi
Umur/ Mehmet Rüzgar
Yaşamak bulaşıyor bir virüs gibi
Yas tutuyoruz her gün
Durmadan yazıyoruz
Ve unutuyoruz kalemin kısalarak ihtiyarlaştığını
Yaşam Ağrısı/ Hakan Çamurcu
Sonra soluğuna yuva yapan kuşları öldürüp zaman bekledik, zaman beklemek nedir bildik. O şehri tüketirken Kadir abi “yaban” diye bir filmde bize yalnızlığı öğretiyordu. Gömlek düğmelerini iliklemezsek yalnızlık oluyordu o zamanlar. Daraldı vakit. Nar gibi baktım ona….
Akşamüstü Monologları/ Ozan Kaçar (Deneme)
Dedi şairlerle aram pek iyi değil
Dedim senin sorunun bana ne bundan
Dedi çocuk mu kandırıyorsun sen
Bak dedim ornitorenk kardeş ne kandırması
Dedi seninle kardeş olamayacak kadar günahsızım
Ornitorenkler/ Muharrem Sönmez
Atakan Yavuz tarafından hazırlandı. atakanmucahityavuz@gmail.com
İZDİHAM