Arseny Tarkovsky, İlk Buluşmalar

Pek az buluşmalarımızın her dakikasını
bir tecelli olarak kutladık.
Tüm dünyada bir biz.
Bir kuştan daha cüretkâr ve daha yeğni
Sersemlemiş bir tayf gibi merdivenlerden
Yoluna katmaya geldin beni:
Yağmurdan sırılsıklam leylaklardan
Aynanın öte tarafına
Kendi diyarına.

Gece inende
Mağfiret ile takdis oldum
Açıldı kapıları mihrabın
Ve karanlıkta parıldayan
Ve hafifçe uzanmış
Senin çıplak bedenin.
Uyandım, irat ettim:
“Tanrı seni kutsasın”
bilerek ne kadar pervasız ve abes olduğunu
niyazımın: çoktan uykuya dalmıştın.
Kapalı göz kapaklarında külli mavi
Masanın üzerindeki leylak
Sürünmek için fazla gergin.
Mavileri kuşanmış göz kapakların
Oldukça dingin
Ve ellerin sıcak.

Irmaklar kristal yarıklarda titredi,
Dağlar dumanladı, denizler üşüştü.
Sen kristal bir küre avuçlarında
Asude uyuyordun tahtında
Ve -Tanrım- sadece benimdin.
Uyandığın gibi dönüştürdün natkı
Nefs-i natıkânın lisanı.
Sana bahşettiğin mana ile
Dil körüklendi ve gürleyip biçimlendi
Yeni manası: sultan.

Birden değişip vecde geldi her şey,
En basit şeyler dahi: ibrik ve tas.
Kaim olan ve bizi koruyan
Katılaşmış katmer katmer suydu aramızda.
Bizi bilmem nereye taşıdı sonra.
Gözlerimizin önünde bir yalgın gibi çekilince
Şehirler gördük mucizevi ve saf.
Ayaklarımızın altında nane yaprakları yayılmış
Kuşlar adımlarımızı izliyordu
Balıklar bir dirseğe geldi
Ve ayandı bize gökyüzü.

Elinde ustura bir deli gibi
Ecel aranıyor yokluyordu ardımızı.

Not: Şair Tarkovsky, yönetmen Tarkovsky’nin babasıdır.

*Rusça’dan İngilizce’ye: Tatiana Kameneva
İngilizce’den Çeviren: M.Volkan Çakır, Tezgâh Fanzin
İZDİHAM