Ben daha iyi yenileyim diye
Hafriyat kamyonları dolaşıyor şehirde
Noterler daha geç kapanıyor
Karaköy köprüsü uçmayı çoktan unutmuş
Reji’den dönerken bizim mahalleye
Ayşe’nin allıksız yanakları
Ben daha iyi yenileyim diye
Ayşe’yle ben, kuşlu peşkirle siliyoruz anıları
Bizi çirkin buluyor turna boyunlu vinçler
Ben daha iyi yenileyim diye
Kaldırımlar giderek daralıyor
Kaşkolumdan sızıyor dünyada yazılmış bir şiirin fakirliği
‘Beni bîmar sanıyor’ tütün işçileri bile
Daha iyi yenileyim diye
Taze güneşler alıp dönüyorum eve
Biraz infilak çarşılardan, kazanma korkusu
Huzursuz ruh kirli gerçek lebi derya ve la havle
Bunlardır benim silahlarım
Daha iyi yenileyim diye
Aylağın tekiyim aslında
Eski merhabaları kesip yıldız yaparım
Eski vinç parçaları için tersine mühendislik
Kardeşlerim yaban kuğusu bana
Alacakaranlıkta uçar minervayla yan yana
Sonra bir melek de varmış
Daha iyi yenileyim diye, üşüyünce kanatlarını yakarmış
Atakan Yavuz, Dergâh 315
İZDİHAM