kendi rengini unutan bir çiçeğin
alnına değmek istedim
hepsi bu.
inip inip koştuğum yokuşların
sinmek için bir çam iğnesinin evine
yüreğini ufalayıp, önüme seren annenin
şefkatli gölgesinde yakardım O’na.
hınzır ve siyah bir gece için mi,
nefesini uyuttu bu şehir
biraz ertesi, soluk yıldız göğertisi
biraz esmer, birazdan daha az bu ömür
boyu eline yaslı
ince bir dalın kanayışına şahidim
toprak ile göğ arasına kaç hikaye anlatmalı
ki sesi soğusun
avucumdan dökerek kargalara yem ettiğim şarkılar
serin bir karanfile benziyor yüzü onun
yiterek, harcayarak ömrünü bir bakışa
mor yalnızlıklardan, turuncu bir çoğaltıya
kağıdın tenine değen söz ibrişimlerine
göğe ve alnı parıldayan beyaz sevgiye
bir şiir ne kadar anlatabiliyorsa derdini
yetiyor berrak gülüşü kalbime onun.
Ayşe Gönenç
İZDİHAM