Babama Bir Söz Vermiş De Tutamamış Gibi, Ronia Taş
Eteğimizdeki taşları dökelim
Eteğimizdeki taşları
Eteğimizdeki taşları boğazıma dizdiğinden cümlesizimdi
Sustum, yutkunamadımdı
Dayanacak gücü kalmadı ömrümün.
Oy ömrüm
Dedimdi
Şüpheyle aşk yan yana olmaz.
Gözlerime bak dedimdi.
Delik deşik ettiğin ruhumu bir sopanın ucuna dolayıp
kalan tek canımla teslim oluyorum karanlık.
Benim sabırla inançla diktiğim kolonu yıktındı
Çatısı olmayan bir gecekondudan ne farkım kaldımdı.
Ben elimde bir balçıkla arkandan açtığın yaraları sıvadımdı.
elimde delik deşik ettiğin ruhum
bi o kaldı al şimdi onunla ne yaparsan yap
teslim oldumdu karanlık
bir acı uyanıyor
bir acı uyandırmaktayım.
Bir acı. Uyan.
Kaburgalarım kırılmışcasına
Casına kaburgalarım
Cabası karanlık
Ben şimdi dümdüz dikenli yerkürede
Dizlerim üzerinde tepelik bi düzlükte
teslim oluyorum.
İyi tecrübeleri barındırmayan bir gençlik miydi
Hüzünlü bir aşk hikayesi veya
Her neyse
Titriyorum
Karın altında kalmışcasına ama nasıl güvenli bu soğuk
Acının altında kalmak
Senin sahtekarlıklarından uzak
Nasılda gerçek
Gerçek bu titreme
Bir şekilde kaderim
Sarılıyorum bu yalnızlığa
Hazzı daha derin bu kayboluşun
Hizaya çekiyorum özgürlüğümü
Hey kara yağız delikanlı beni it daha fazla bu boşluğa
Bir gün anlam kazanacak bu cümleler
Bir de kendi başınalığım
Ama hiçbir zaman kıymeti bilinmeyecek çabalarımın
Ben anlaşılmadığımla kıymete bineceğim,
Yabancı dilde bir sözlük gibiiiii
Neyim ben kurban olayım tanrım
Tarifim ne?
Kaybolduğumda hayatın belirsizliğinde kılıfını buluyorum yaşamanın
Beni nereye koyacaksın bahşettiğin bu kaderin içinde.
Terk edildim.
Anlaşılmamaya,
Kabul görmemeye terk edildim tüm samimiyetimle
Beni nereye koyacaksın
Bu faniyette
Orası her neresiyse daha var biliyorum.
Bir akıl hastanesinin koridorlarını ziyarete çıkıp dönüyor ruhum
Beni alma
Beni salma karanlığına da
Aaaayyyy ömrüm
Bir yüreğe sığamamanın tüm bu cümlelere sığdırmanın derdiyle
Ben mecnun olurum da
Tozu toprağı yutmaya yetecek gücüm yok
Benim gücüm belli tanrım.
Kabul görmemeye terk edildim.
Babama bir söz vermiş de tutamamış gibi hayattan
Böylesine acılı
Kabul görmemeye terk edildim tüm samimiyetimle.
İçim koştu ardından bu kelimelere.
Aklım başımda mı
Bi nebze
Kendime en güvendiğim yer tasavvufiye
Bu arzı teslimiyet
Öyleyse teslim oluyorum tanrım.
Akışına bırakmak dedikleri şey bu muydu
Bir ses
İçimden gelen bir ses
Ben kara olacağım
İnsan olmak
Ve doğrunun ve yanlışın şaşırmanın etten ve kemikten yaratılmış insan haliyim.
Kendime doğru insan olduğumda bulacak anlamını yaşamak.