10 Mart 2016

Baran Çaçan, Defans

ile izdiham

oyundan kesilmemiş bir çocuk daha
bizi bir arada tutan değer, cana kıyması.
acil kan ihtiyacı için gitmiştim yanaklarına

sonra yaz
dicle nehri’ni görüp bir susığırı daha
yayıldı suya

döndüm göğsümde misafir, karanlığı.
döndüm tekrar o donmuş suya
dokunuyorum: her damla ölü
omurgasına çekiliyor uzandığım dudak.
balkon yıkılıyor, çocukları seyredeceğim.
yağmalıyor ısıyı çoğalmayı düşündüğüm çin
bir kızın elleri gibi benden uzaktaki
bir kızın göğüsleri gibi çin…
dineceğim, belki asırlar önce doğmuş;
durduğum zaman, yanlış.

artık hazırlamıyorum kavrulmuş deriyi
onların ılık göğüslerine
besmele aşka, kauçuk tüyleri;
çekilir etekleri baş dönmesiyle

hiçbir şeyi yıkmıyorum
yaşadığım cehennem ne güzel
çocukken beni uslandıran ekmeğin
şimdi daralmış kalbi
güzel