Beşir Sevim, Bildiğim Bütün Kırmızılar

dünyanın yüzüne kahredilmiş
bir yaradır nihayetinde… insan!
dünyanın yüzüne kahredilmiş bir akşam
gibi dağılsın içinize bu duman, bu şüphe
siz, pardon, en çok neyimi sevdiniz?
en çok gözlerinizi… benim gözlerim
unutmuyor bazı şeyleri… sözcüklerin
yalan söyleyemediği gibi…
işte tam burada kar yağar,
bembeyaz bir masalın ortasına güzel
kirpiklerini örmüştür bir uykuya rapunzel.
ki ben yaşlanıyorum ah o zaman.
durmadan bir kıyı arıyorum
kendime ilmek atıyorum bir ilmek
daha bir ilmek düğümleniyor daha
kapkara bi’şey taa şuramda
bir dal elif gibi
çiziyor kalbimi.

kapanmayı bir kapıdan öğrendim.
ah nasılsa insan, unutarak
söndürüyor yüzünde biriken
yağmuru diyorum ve dökülüyorum buraya.
payına düşeni alsın herkes ve kimse
bağırmasın kuyularda adımı, artık
değilim. bakmayın hala kanadığıma
yazdım ya demin buraya
gelmem bi’ daha masalınıza.

ey etimde kamaşan bıçak!
görüyorsun ya kan
kurumadan pıhtılaşıyor insan.

Bildiğim Bütün Kırmızılar, Everest Yay.,2019.

Beşir Sevim
İZDİHAM