Ömer Muhtar’a
Şaşkınım!
Herkesin bildiği sırrı
ilk defa duydum.
Çoğu bitse bile azı kalmayan şeylerin,
her gün biraz daha geçmeyen günlerin anısına;
incitmeyi başaramamış, acemi kelimelerin saklandığı yerde,
yaptığı iyilikten bahsederken geriye yaslanan,
eline henüz kötülük yapma fırsatı geçmeyen
sabırlı iyilerin arasında
bir eşiğe tünedim.
Omzuma çarpanların
gülümseyen özürlerini saymazsak
herkes çok kibar,
herkes çok zalim,
herkes çok katil.
Onlarla aramdaki fark:
dünyaya gelenlerle ahiretten kovulanlar kadardı.
kimse yetimden,
kimse çiçekten,
kimse harflerden yana değildi.
Pişmanım!
Aniden çok sevilip
aniden nefret edilen,
aniden gelip
aniden terkedilen
her şeyden
Yani,
iktidar değişince Allah’ı da değişen adamları,
devletin cüzdanlarına
bir miktar tanrı iliştirerek hoşnut ettiği,
onları tebessüm, beniyse kahreden şeylerin
aynı nedenler olmasına kırıldım.
Topladım taşları kendi recmim için,
sehpamdan çekin ayaklarınızı,
urganım elimde,
kılıcım bileyli.
Zahmetsiz bir ölüm kuşatsın beni.
Kahrolmayın,
incinmeyin.
Haksız sayılırım.
Beyazıt Bestami Keçeli
İZDİHAM