1.Beni,olduğum gibi,kim benden daha iyi tasvir edebilir? Meğer ki beni,kendi tanıdığımdan daha iyi tanıdığını iddia eden biri bulunsun.
2.Bende ne cila ne de riya olabilir,kalbimde bulunmayan bir hissin görüntüsü de hiçbir zaman alnımda görülmez.
3.Halbuki bütün aklına sahip olsaydı, ne kadar acınası olurdu!
4.Çocukluk, hayatın pek tatlı bir hazzı olan dedikodu zevkinden mahrumdur.
5.Gerçekten, ihtiyarlığa has olan yüz buruşuklukları ve yılların sayısı göz önünde bulundurulmazsa,bir ihtiyarla bir çocuk kadar birbirine benzeyen iki şey var mıdır?
6.Ölüm döşeğindeki dostlarına tanrılar ne yapıyorlar?
7.İnsanlar bilgelikten büsbütün vazgeçerek bütün ömürlerini benimle geçirselerdi,gamlı bir ihtiyarlığın tatsızlıklarından habersiz olurlardı ve sürekli bir gençliğin büyüsü, üzerlerine her an sevinç ve mutluluk saçardı
8.Fakat insan dünya yüzünde tamamen mutlu olmak için yaratılmamıştır.
9.Hayatta hoş olan ya da sürekli olan hiçbir bağlılık görmezsiniz.Hükûmdar uyruklarını, uşak efendisini,cariye hanımını,öğrenci eğitmenini, dost dostunu,koca karısını,ev sahibi misafirini, arkadaş arkadaşını; durmadan hata, yüze gülme, hatırşinaslık ya da buna benzer hoş bir deliliğin verdiği tatlı rüyalarla karşılıklı olarak aldatmazlarsa, her biri az zamanda diğerine katlanılmaz gelir.
10.İnsanın her yaptığından memnun olmasından kendine hayran olmasından daha delice bir şey olur mu?
11.Doğuştan hissiz,vahşi ve dağlı olan insanları,toplum halinde yaşamak üzere şehirlerde toplanmaya hangi kuvvet mecbur etti?
12.İnsan hayatının temeli deliliktir.
13.O kadar olağanüstü bir şey sayılan bütün bu sanatları,bütün bu bilimleri icat etmeye, evlatlarına miras bırakmaya insanları yönelten, şan ve şeref susuzluğu değil midir?
14.İhtiyat deneyimden ibaretse,ihtiyatlı gibi şanslı bir unvana kim daha layıktır: korku ya da utanma yüzünden hiçbir şeye teşebbüs edemeyen bilge mi, yoksa utanması olmadığından tehlikeyi de hiçbir zaman görmediğinden, aklınan geçeni pervasızca yapan deli mi?
15.Bir deli ile bir bilge arasındaki bütün fark,birincisinin tutkularına,ikincisinin ise aklına boyun eğmesinden ibarettir.
16.Bir dert onu duymayana bir dert değildir.
17.Namussuzluk etkisini hiç duymadıkları hastalıklardan biridir.
18.Bilimlerle hiç ilişkisi olmayan kimseler, saf doğadan başka rehberleri olmadığından ne kadar mutludurlar.
19.İnsanlar kendilerini ne kadar bilgeliğe verirlerse, mutluluktan o kadar uzaklaşırlar.O zaman,bizzat delilerden daha deli olduklarından, insan olduklarını unutur,tanrı gibi görünmek isterler.
20.Gece gündüz ruhunu parçalayan bütün güçlükleri,bütün kaygıları,rica ederim biraz tart!
21.Hiç yaşamamış bir insan için ölüm saatlerinin hepsi eşittir.
22.Bütün deliler,kendilerini alkışlayan başka deliler bulurlar;zira bir şey ne kadar sağduyunun karşıtı ise,o kadar çok hayranı kendine çeker.
23.Aldanmış olmak büyük bir derttir.
24.Aldanmamış olmak pek büyük bir derttir.
25.Bildiğiniz gibi şairler, durmadan delilerin kulaklarına saçmalarla ,gülünç masallarla okşayan başına buyruk bir millettir.
26.Uydurma bir dindarlığın bütün görünüşleri taklit ederek -iyiliklerimi saklamakla gösterdikleri nankörlük kadar- kötülük gösteren şu oyuncular sürüsünü bir tarafa bırakalım.
27.Rahipler alçakgönüllülüklerinden, dindarlığı halka bırakırlar.
28.Hazreti Süleyman “delilik,deli için bir sevinç kaynağıdır” der;bununla delilik olmadan hayatta hiçbir zevk olmayacağını açıkça itiraf eder.
29.Sağduyusu fazla olan bir ruhta,memnuniyetsizliklere çok sebep vardır.
30.Nadir ve değerli şeyleri mi,yoksa aşağı ve adi şeyleri mi en büyük gayretle saklamak gerekir.
Erasmus, Deliliğe Övgü
İZDİHAM