Fatma Şengil Süzer, O mısralar var ya.
Bahar, kayıplara karışmış bir ülkedir
Yakılmış ateş; kuşlar, cemreler
Orada kefene sarılmış bir kadın
Toprağa verilmeyi bekler
Davut Güner
(Dergâh, 299)
Kef ü nun terkibiyle kurulur zaman
Gem vurulmuş atlar çekermiş yükünü
Kan kızıl suları besleyen ırmaktan
Ersin Bayram
(Dergâh, 299)
Sebepsiz ağrıyan dizlerim hep gülün rengini sormakta,
Bilemem sahiden hangi ateşten seherde erişirim.
Sercan Bulut
(Dergâh, 299)
sabırla cevaplarız bütün kederleri
yanık bir tını kalıyor yalnız
eski sevdalardan hatırladığımız
Ali Ekecik
(Dergâh, 299)
Islanmak elbisen değilse neden yağmur çağırdın
neden kesin dönüş dedin de ruhunu kaptırmadın
bilmez misin, bu oyunda ne çok usta acemilerden fark yedi
yine de yıllar geçti, yenilgiler geçti, yangın geçmedi
artık yanılmak yarası yetmez mi sana
bundan böyle tüm notaları çalınmış bir müzik gibi
kıvran ve yanık yarasına tuz basarak söyle
kendi ucuna gelip gelip de aşağı düşememiş şair
Mustafa Köneçoğlu
(Dergâh, 299)
Yüzüm yüz parça şimdi geriye dönmek muhal
Tükendim aynalarda iğreti yaşamaktan
Beni buralardan al beni buralardan al
Hüseyin Akaya
(Dergâh, 299)
Sabah da sana yetiyor, yürümeyi bıraktığın
Ekim soğukları nasıl da parlak
Hasta olmaktan korkmuyorsun, korkmalısın aslında
Soğukların gücü sana yetiyor
Ev sahiplerinin düşkünlüğü sana
Belediye memurlarının suçluluk duyguları
alınganlıkları sana
Sana yetiyor yer gök ve arızalanan şimşek
Ekranı bozulan televizyon
Ve siyasi tartışmaların en hararetlisi
Ve dönülmeyen telefon çağrıları sana
Senin ne güzel gözlerin vardı
Sinirlerinden uzakta
Ne güzel bir gülümseyişin, yine olsun
Ömer Yalçınova
(Dergâh, 299)
Yarısı boş bardaklar gibiyim doğrudur
Dert olup etime yapışan ne varsa hepsi belirsiz
Sensin kimsenin uğramadığı o çocukluk lekesi
Sensin o bitimsiz mülk o dipsiz güzelliği ahretin
Beni musalla soğukluğunda bekletirken sahipsiz
Dilim tutuluyor el çabukluğuyla öpüyorum herkesi.
Yavuz Altınışık
(Dergâh, 299)
Fatma Şengil Süzer
İZDİHAM