1 Mayıs 2020

Didem Madak, 128 Dikişli Şiir

ile izdiham

İlk defa bu kadar sağlam yazıyorum.
Haç şeklinde 128 dikişle.
Galiba ahbap artık sana ulaşacağım.
Yeteneğim geri geldi,
Göreceksin artık kutsal dizeler yazacağım.

Hiç yapmadığım şeyler yapıyorum ahbap,
Maç seyrediyor ve devamlı topa bakıyorum.
Telepati yapıyorum.
Hey ahbap! Ben arada bir fikir buluyorum.
Kuşlar için küçük şemsiyeler yapabiliriz,
Böylece yağmurda ıslanmazlar.
Ve içimdeki ağır sözler için de şemsiyeler.
Böylece paraşütle iner gibi hafiflerler,
Şiirin içine girerken.
Bana bazı şarkılar lazım ahbap.
Hafif şarkılar, acı olmayan şarkılar.
Çok şarkıya ihtiyacım var.
Tutam tutam saçlarımı savuracak şarkılar.
Saçlarımla ne yapacağını bilemeyenler,
Bir gün onları kaybederler.
Böyle bir şey yani ahbap,
Çok acıyor, saçlar zaman zaman.
Bana neşeli şarkılar,
B harfine notalardan sütyen yapan şarkılar.

Bir mutfak cadısıyım şu sıralar,

Çeşitli şeyleri çeşitli şeylere karıştırmak.
Ve seni düşünmek, mırıldanmak.
Bazı büyülü yemekler yapmak.
Bazı şifalı yemekler yapmak.
Ve kalmak istemek ahbap.

Füsunun yeşil ela gözleri var,
Ve pembe plastik fincanı ile kahve getirişi var,
Ve bana anne deyişi var.
Benim pembe fincandan pembe kahve içişim var.
Bu kahveleri seviyorum ahbap.
İçimi pembe bulutlar kaplıyor.
Şekerli ve tatlı bir biçimde havalanıyorum.
Sonra ağrılar, sonra hastaneler ve sonra doktorlar…
Şeker donup yapışıp kalıyor bir kağıda.
Acı bazen öyle yoğun, çok yoğun.
Patlak gözlü bir kurbağa,
Tarifsiz çirkin ve kel.
Edip’in kurbağası yakup benimki Seyfettin,
Neden bilmem işte,
Nereden çıktı şimdi seyfettin?
Acı dindi diyorum bazen yağmur dindi der gibi,
Öyle kendiliğinden ya da tanrı istediğinden.
Yüzüklerim yok takmıyorum,
Kolyelerim yok istemiyorum.
Öyle çok şimşek çaktı gece,
Ben sonu Z harfi olarak düşündüm.
Son harf olarak,
Ben Zeni düşündüm ahbap.
Doğdum, doğurdum.
Bir insan nasıl büyüyor gördüm.
Hayatta kalmak için,
Ve hayatta kalmanın yanında,
İnandım şiir bir gevezelikti.
Şimdi 128 harfli bir şiir var karnımda,
Satırlar artık bomboş.
Karnımda hissiz bir şiir var,
İçimde durmadan bölünen şiirler,
Birlikte yok olacağımız şiirler,
Birlikte unutulacağımız şiirler,
Hiç borcu olmamış şiirler,
Ve bu yüzden çok acıyan şiirler.
Acı aniden diner yağmurun dindiği gibi,
Bazen sadece tanrı öyle istediğinden,
Sadece bir mağarada resim çizerim belki,
Rüyaların büyük harfle başladığı bir ülkede,
Üstümden kaldırılmış bir ölü var.
Ahbap senin istediğin o mu?