Daha önce defalarca yumruk yediğim şu ringe geri dönüyorum
Defalarca yenildiğim
Kanlı dişlerimin yaşlı gözlerime aktığı şu ringe
Her gün yapmak istemediğim konuşmalara
Şimdi göğüs kafesimde kırık kemiklerim
Sessizce itiraz etmeme izin veriyor
Şairlere sorarsan onlar bunun en zelil şey olduğunu söylerler
Onlar ki afilli isyan cümlelerinden gemilerle
Kıyıları olmayan ülkelere seyahat ederler
Nice kör bıçakları eline tutuşturuverirler
Ben şimdi damarlarımda bir anlaşma yapıyorum
Bana çeşitli teklifleri var
Lakin temkinliyim henüz
Eve giderken ekmek almaya devam ediyorum
Kendi çaresizliğimden sal yapıp da geziyorum ümit deryasında
Durmadan kürek çekiyor minik kırlangıçları müjdeli bir ülkenin
Bir kirpiyi okşamaya çalışırken kanadı parmaklarım
Belli etmedim ona benim ellerim kırmızıdır bak dedim
Gelincik tarlasıdır mevsimsiz
Bir ringde yaşamaya çalışırken yedim en sağlam yumrukları
Sol kroşe ve benim bu ağlamaklı halime küçük bir çocuk kaçmış
Ondadır böyle koşup saklanmaya çalıştığım
Emine Kökçam
İZDİHAM