Annemi sorsanız bir çiçektir
Yıllardır küçük bir saksıda asılı kalmış elleri
Ayakları rüzgârda paramparça aksak
Boynu bağlanıp bir pencereden sarkıtılan
Ağlayangillerden bu yana bir çiçek
At başlarında kanlı yazmadır belki de
Gelin konvoyuna yanlışlıkla bindirilmiş bir göçebe
Alnı kara bir seccade, bakışları nakıştan
Her gece kendi içine kapanan bir ceviz sandık
İlk kaçan gelinlik düğününden
Kim bilir esmer bir fotoğraftır annem
Halı dokurken kalbine ağıt işleyen
Ölmeyi çabuk öğrenen yaz kış kalbini iplikle dikerken
Siyah beyaz fotoğraflar ve yazlık sinemalar
Atlayın hadi birbirinizin üstünden
Bekir söyle şu kuşlara, sabahleyin anneme dokunmasınlar
Engin Özmen
İZDİHAM