20 Ocak 2016

Eren B. Budak, U topos

ile izdihamdergi

Çölün tek gölgesi çöldü.

gökyüzü bulamıyordu kendini gökte
–tümden kara oyuk tümden gökyüzü–
yoktu gözünü aradığı yerde bir körün
aşağılarda annem uyuyordu yukarılarda gözyuvarları
büyüdüm gözyuvarlarında – gözünü aradığı yerde bir körün

orası göğsü kambur gündüzlerin büyük gecesi
pencerenin karşısı kuş zevkli kaya
masanın karşısı omuz (kırık bir dala omuz vermiş bir omuz)
yağmurun karşısı yüzü toprak yarığı ağzı dualı çocuk ve orada bir çöl
çölün tek gölgesi çöldü, ve her şey ağzından çıkmıştı çölün
orada büyüdüm. annem uyuyordu

sokağın karşısı taşın belleğindeki boşluk
ağırdan bir siyahı doğrultmuşum yüzüme
siyahın karşısı ekmek karşısı tütün ve diş
toplanıp geldiler karşıdan
geldiler ellerinde tırpanlarıyla hasatçılar
rüyalarında görmüşler ellerimin büyüdüğünü
gözlerimin yetiştiğini görmüşler adımlarımın yeşerdiğini
geldiler karşıdan ellerinde tırpanları. annem uyuyordu

o tapınağın aşağılarında
ağacın sorusunu sudan yanıtlayalım
kayanın sorusunu gebe buluttan
ve ölüme dair her soruyu kaybolmuş keçi sürüsünden
orası benim ülkem
doğmamışken henüz orada büyüdüm