Esma Koç, Mandalina Kolonyası

(Bir uykudan sıçrayarak koşulan şiirler)
Her şeye küserek başlanmış bir yaşamda
sevindiğim yerlerden sancıdım
incindiğim yerden kaçıncı kopuşum
alıştıkça vazgeçiyor mu insan
vazgeçmek saksıda susan çiçek

-hepinizi zaman zaman sevmeyerek iyileştim

yaz gelmiyor diye bir şehire
inanmak, karı ve Allah’ı çok sevmektir
bize öğretmedikleri birçok şey gibi
bir baykuşu inatla sevmek serçe yapmıyor onu

-siz yaşamak deyin, bu onunla benim aramda sır

kötü bir çocuk gibi büyüttüm kendimi
bir yerde kanım azdı bir yerde canım
sınandım üzerime zamansız örtünen ellerinden
bu gri kışların güzelliğine
seni inandın sandım benimle beraber

-bir yıldıza inatla bakmak düzeltmiyor gökyüzünü

bir soru aklımda dönüp duruyor
aklım gidiyor bu kuşlar nereye
ben bir hurafeye inandırdımsa kendimi
inanmak da bir çeşit çaresizliktir

Esma Koç
İZDİHAM