Sokak sokak gazete dağıtıyor dizleri yamalı pantolonuyla çocuk
Eski bir filmdir bu. Eski bir hikayeyim ben annemden kalan.
Kız aşık,oğlan aşık,kız kanser olup ölüyor.
Film güzel ama sonunu beğenmedik
Yol güzel,sonu bataklığa çıkıyor
Demek istediğim: Akılda kalan başlangıçlar değil son oluyor
Herkes nasıl tanıştığını değil,nasıl vedalaştığını hatırlayacak
Herkes nasıl doğduğunu değil,nasıl öldüğünü anlatacak.
Ve bu sırada Allah hepimizin cezasını verecek.
Bir çocuk ölürken dünya nasıl… Bir çocuk donarken soğukta
Bir çocuk boğulurken kimyasal silahlarla
Dünya hala. Dünya nasıl.
İnsanlar sokaklarda değil,internette geziyor,çocuk seslerini nereye sakladınız?
İşte bu yeni bir hikayedir. Eski bir hikayeyim ben annemden kalan.
Değişmedim. Değişmeyenler var: Kimi daima aç,kimi her daim aç gözlü.
Kimine dünyayı versen istemez; Hala! Kimine dünyayı verirsin beğenmez.
Bazı insanların kalbi yok,zalim olmuş zalim ölecek
Bazı mazlumlar tüm yaşadıklarına rağmen insan; Hala!
İsrail hapishanesinde altı yaşında bir çocuk morlara sarılı yaşıyor
Sekiz yaşında yüzüne güzellik sürülmüş bir kız gözlerinde taşıyor acısını
Yerde kırmızılar içinde görüyorum onu ilk,bağırmıyor,sesi çıkmıyor,gözleri kocaman
Gözleri iridir mazlumların,yüzüne güzellik sürülmüş iri gözlü kızları seviyorum,onlar haklılar
İmkan ya da ihtimal arıyorum kendimi sevmek için ,yok.
Bütün acısını
Çocuklar
Gözlerinde
Nefes alamıyor
Kimyasal silahlar
Kafam
Sokaklar
Sesler
Hayır ben yapmadım
Ortağıyım yapılanların sadece
Onlar yaptı,ben sustum
Sessizlik bir onay verme biçimidir,
Al damgayı vur alnına
Tak Tak
Haydi yavrum kapıya
Aklın almadığını kalbin kaldıramadığını söyleyemiyor dil,saçmalıyor
Sen toparla bu şiiri,romantik birkaç cümle ekle o zaman tutar.
“Nereden nereye,çok konuştuk…aslında şey diyeceğim,şey işte abi,bir kız var
Kızı gördüm,gülüyor,o gülünce öksüzlüğüm kalmıyor annemi buluyorum
Annem yıllar sonra beni bıraktığı yere dönüyor,kız gülüyor, ben unutuyorum yaşadıklarımı…”
Esra Köse
İZDİHAM