bu bahçem son bahçe
bu son ekmeğim
yediğim
bu viranede
Allah’ım öğrendim giden gitmiştir
acı kalır ölünün
tuttuğu son kişiye
başında tekbiiir
demiştir büyük
büyük büyük dede
ve sen yâsîn
yâsîn yâsîn
olur üflersin
bütün nefesini
sanki fırtına
gibi atlarla
uçup yetişeceksin
ben diyeceksin, ben-ben!
sen kim diyecekler, sen ne?
bu ne densizlik
düş yeryüzüne
Fatma Şengil Süzer
İZDİHAM