Füg, Zeynep Arkan

Yalnızlık yalnızlığı yer ikimiz kalırız, böyle kalalım
Eski ve yeni yaralardan, yaraları kaşımaktan
Vazgeçerek çoklukla şikâyet edip az ile çatışmaktan
Kâğıda bir kesikle kapanan makas gibi işimiz bitince
İki kapı varsa, biz hep tekinden bakalım
Dünyaya çıkartma yapalım, dünya çıkılan bir yer
Ne öpen ne söyleşen bir hali var, ansızın bir felaket
Ansızın bir buluşma, ansızın bir ayrılık
-Bütün bu yapma çiçekler ansızın yok olsa ya!-
Dünya bir yokuş gibi çıktıkça hepimiz bir arada
Tek kişilik sıkılmanın şiirini söyleyen bir ağızla
Aşk bile üretilen bir şeyse eğer
Yalnızlık yalnızlığı yer ikimiz kalırız, böylece.

Çelişkiler sözde, kalabalık sözde, yokluk sözde
Yüksek bir ideal toprak, sevinç içinde bir yürekte
Borusunu ölüm için çalan sessizlikte
Evdeki müziğin boşlukları doluyor.

Sen gelince başlayan müzik, vakitli açan çiçek
Akortsuz ve gürültüyü kovan akşamüstleri
Acımı dindiren bir yorgunluk haberi
Doğumdan ve ölümden hiç uzaklaşmadan
Rus romanlarını hatırlatarak başlar
Sen gelince başlayan müzik.

Kuvvetli musikisi vardır her gelişinin
Yaraları kaşımanın hazzından uzak
Dünya’nın içindeki dün ve yarın’ın arzusunda

Orada Merhamet Varmış
İZDİHAM