10 Mayıs 2018

Gökçem Elif Karanfil, Suskun Serenad

ile izdiham

Yükseklikle ölümü,
Korkuyla cesareti,
Şehvetle masumiyeti hisset.
Diyalektiği gör, Hegel abiyi an
Ve beni lütfen anla.
Acı çekmek sürgünlere müptela yüreğimin yazgısı.
Hep olmayacak kişilerin peşinde rüzgar misali sürüklenmem.
Ağır bir serenad şimdilerde mutsuzluğum.
Ruhumu dün gece kime feda ettim?
Düştü kırıldı masumiyetim.
Anti-yapmacıklıktan kaçarken,
Samimiyet dolusuna tutulduk.
Her tarafını kedi tüyü kaplamış ayakların bana yürümeyi dahi teklif etmedi.
Tiksindim bugün kalbimin odalarından.
Tüküremedim soluma da uykusuzluklarımdan sonra.
Utangaçlığımızı kurban ettik bir karanlık korkusu uğruna.
Odada dans eden büyülü rüzgar şahit oldu
Ve cama hırsla “Sus artık.” diye vuran damlalar.
Masumiyetim acıyor sevgilim.
Kırılıp düştü ruhum hayallerinden.
Sen geldin ansızın kitapların arasından,
Önce aklımı sonra kalbimi karıştırdın.
Ruhumu incittin.
Hassasiyetimden vurdu ağır düşüncelerin.
Beni hep insan okumalarına olan düşkünlüğüm mahvetti.
O ve ömrümün dağınık saatleri şahit.
Kelimelerim, duygularım kadar karışık.