Gonca Özmen, Mustafa

Portakalı soydum Mustafa
Başucuma seni koydum

Bak mezar genişliğinde bir yatak
Kendimi dibe öylece sunduydum

Kılıç ince, kan ince, ölüm ince
Bu kınanmışlığı ben uydurdum

Her adamda bir kadın duma duma dum

İçimde oynaşanın karaydı gözleri
Biri vardı Mustafa artık adımı çağırmıyor

Onlar bunu da aşk şiiri sanıyor, sansınlar
Onların şemsiyeleri büyük
Islanmıyorlar

Bu gökleri yıkmalı Mustafa bu gökleri yıkmalı
İnsanın dibinde dipsizliği var

Beni serin tut Mustafa
Serin tut beni
Diriliğin içinde söz var

Dönmek, uzak evlerde o çocuklar

Gonca Özmen, [Heves Dergisi, Nisan 2009, sayı 21.]

İzdiham