11 Mart 2016
Hatice Büşra Benli, Köylü Ruhuma Modern Çağrı
I
Bu cümle en çok sana yakışırdı,
Kelimeler usulca sokuldu, kentten içeri,
En kırmızı halı açılsın şehrin kapısına
Asker ilk kez, romantizme saygı duyacak
Borazan ya da senfoni beklemesin kalabalıklar
Aramızdan en günahkara ilahi söyletecek çocuklar
Seni seccadeli araba konvoyları karşılayacak
Genç kızların tülbentinde mor çiçekler açacak
Gelişin bir haber bülteninde son dakika olacak
Yaşa!
II
Talihsiz bir toplum gibi asimile olacak
Beylik laflar etmeyi öğreneceksin,
Müslüman bir nihilist gibi
Nietzsche’ ye mevlidler okuyacaksın
Eski şaraba verdiğin kıymeti eski bir dostuna vermeyeceksin
Bir kadın tanıyacak,
Aşkın tüm cephelerinde üçüncü dünya harbi ilan edeceksin
“Erkekler ağlamaz, ölür”
Bunu da anlayacaksın
Yenilmeyi unutacak, şeytanla yarışacaksın
Haşa!
III
Şehre gelme, bir sokak arasında umutların kanarsa,
Ya da sermayen kuş olur uçarsa
Ben bir kahvehanede maç skoruyla ilgileneceğim.
Gülerek öleceksin, korkma,
Sana karanfiller atıyorum en tok sesimle,
Memleket kurtardığım bir platformdan.
Ben bir garibin başını okşasam elimi yıkıyor,
Bir türküyle ibadet ediyor,
Avrupa Birliği’ ne inanmıyorum
Sonum demokratik bir mevsimde olacak biliyorum.
Şimdi, henüz son şarkı çalmamışken radyoda
Ve soğuk bir mermere uzakken ellerim
Yalvarırım!
Beni “O” nun yanında iyi hatırla.
Amin!
Hatice Büşra BenliİZDİHAM
