Rüzgâr geleneksel acılarımı uyandıran,
Ve uyandıran sabahı
Nihavent makamı bir şarkıya eşdeğer
5 yıldızlı yalnızlıklar biriktirdim ve kampanyalı gözyaşları,
En modern vazifemiz.
Bir çocuğun gözyaşında boğulmak için cankurtaran arayan hayallerimiz,
Ve buldozere direnen hayretlerimiz
Evet, şu hüznü bir kenara bırakalım
Allah’ım, n’olur yıldızları biraz karartalım,
Anneler, çocukları uyutalım
Şiir yazacağım.
Bir daha aşkla anlayalım
İnsan,
En çok giderken insan,
En çok severken çocuk oluyor.
Bulamıyorum.
Kelimelerimi enflasyonun üstünde kiraya vermiş gaddar ev sahibi benim,
2 oda 1 salon cümleler tutamıyorum aklımda.
Yazıyorum, bir arpa boyu şiir gidemedim
Zaten Sovyet Birliği’ni de ben dağıttım
Avusturya Macaristan veliahdını da ben öldürdüm,
Üstelik bir karıncayı dahi incitirim.
İyi insan olmak için çok fakirim.
İki şiir ateş et ellerinle öleyim
Öleyim ve ruhu huzur bulsun kuşların
Şu şiiri bitirip hemen gitmeliyim
Bir uzaylıya gönlümü kaptırmadan gitmeliyim.
Ve yüksek belli kumaş pantolon giyen amcalar onurumuzdur camii çıkışında.
Hatice Büşra Benli
İZDİHAM