evini sıcacık kucaklıyor bir kuş
uçmaktan yorulan bir kuş
diye fısıldıyorum babamın kulağına
biliyor yine de yuvasına dönmeyi
babam ırmaklar
babam betonlar ve kötü adam kahkahaları
babam karanlık
ve babam kuyular
kaplumbağalar gibiyiz!
diye fısıldıyorum babamın kulağına
sırtımızda taşıyoruz evimizi,
içinde kederimizi
babam yollar
babam kabuslar ve geceleyin sokaklar
babam beklemek sabahlara kadar
babam telaştan uyuyamamak
evine kol kanat geriyor bir kuş
gagasıyla yavrularına yaşamak veriyor
sesiyle güç
babamın kuş gibi bir kalbi var! diye bağırıyorum çocukluktan
ama diyorum, evini sıcacık kucaklayan bir kuş kalbi değil bu.
babam ağlarken gözlerini kaçırmaklar.
Hatice Ramazano
İZDİHAM