“nereye gidiyor kahrımız böyle çarçabuk,
bize bir kez bile “az iç, ölmeye mi niyetlisin?” demeden
kaldı ki ceplerimiz kıyasıya dolu
iddia kuponları ve yanmayan çakmaklarla
“eve niye geç geldin?” diye sorma
kimler kimler açıkladı, duymadın mı?
evlilik aşkı öldürüyor
ne sen, ne de ben
kadromuza kuşları da dahil edersek
unutalım özgürlüğü güzel yüz
unutalım
dizginlerin tanrının elinde olduğunu nasıl unuttuysak bunca yıl
öyle unutalım özgürlüğü de
“niye böyle karamsar konuşuyorsun?” der gibi bakma
soru sorunca sen, mülksüz mültecilere benziyorsun
ve biliyorsun diye söylemiyorum
mültecilik hukuki değil, sosyolojik bir statüdür
şimdi şuraya uzanacağım
sinüzit var bende, yanıma yatma
anneannemin mezarını ziyaret etme konusu açılınca
neden o ortamdan sıvıştığımı ben de dahil, kimse bilmiyor
evim o filmlerdeki evler kadar modern değil
abajurum yok
ve anneannem şahit
kimsem yok senden başka
boşver sinüziti, yanıma uzan
ama gelirken ışığı kapa
aydınlığa alışık değil bakış acım.”
Hatice Ramazano (Soyadı bir memurun üşengeçliğinin yapıtıdır.)
İZDİHAM