Hayriye Ünal şiiri.
biri var burada sadece biri herhangi biri gibi bak ona
sadece bak ona ve bakmaktan sakınma
o bir rüşeym ama kendini duyuyor
kulağından sesler
dilinden tatlar
ve göğsünden uzak istekler geçiyor
–denmiş miydi?
geçiyor yalnızca salınarak bir salda fırtına
sadece sen oku diye yazarak havaya hemen silinebilir
bir pasaj bir kıta bir işaret bir arma
duman da olabilir burası uzak burası bir çıkmaz burası bir ada
tamada
sen o dumanı okuyarak
yürüyerek ve dizlerinde paçavra
ve uzamış saçların karışmış güzelim sakalına
senden neyi istediğimi hiç bilmeyerek
tutkuyla yürüyorsun istemli sanarak kendini
meğer eski bir laftır
biraz ufunet ve küf kaplı
yalan olmuş derler söze değmez sözler
ağır ince sıcak ılık birden hızlanan trenler
edenlerden olmalı erine niyaz
bana ikna edici uzun sözler yaz bana kırıcı
çok kırıcı, yüzünü fotoğrafla tutmak hatrımda
ama 99
kerre adını söylersem o gece giriyorsun rüyama
yalnızım diyor yalnızdır dır
güçlüyüm diyor tek başına bir tümendir dir
ona güvenip sayarsın tanıyabilsen ama yoksun sen
sana bakınca ardın görünüyor
konuşsan sessizlik dağılmıyor
dokunabilsen -ah yararı yok yararı yok- pürüzler düzleşmiyor
(not: ah burda bir şiir cümlesi değil gayri ihtiyari oluyor
foule son nom!
ceux qu’on n’a jamais vu, ceux qu’on ne connait pas)
Hayriye Ünal
İZDİHAM