Mevsimidir, bakır heykeller yağmurla yıkanır
Ebabiller henüz görünmemiş gök tekinken
Harlemli zencilerin glikoza batmış saçları için
Mimarı için seni sende ayakta tutan direğin
Çatlamaz kubbelerin esnemez kemerlerin nişlerin için
Tetik dur en sağlamını seç belindeki hançerin
Ki bir soluklanayım bir nefes için
Bin belasıyla her gün yüzlerce neferin
Her neferde tetik durmaktan yorulan bileklerim
Devraldığında bu nöbeti hem gönenir hem dinlenir
Yüzüm var dünyaya karşı herkese her zaman milyon bereketle
Üzülsem bile üzgünlüğüm biraz kolaya kaçmak biraz da nezaketten
Kendini bil demediler mi, dediler sana Bill
Bunu unutma hiç unutma sakın unutma
Kendinde anahtarı başkalarının
Sen kendinde bana doğru upuzun bir yol bulacaksın
Kendini azarlamadıkça armağan olamazsın komşuna
Bir çocuğa kadına bir silah arkadaşına sıla-ı rahim
Rehbersiz bir toplumun ortasında zamansız bir zil
Düşmana çekilecekken en sevgili gözlerdeki mil
Bu hırçın bu uslanmaz bu er gövdesine çelişik dil
Sen olacaksın bozuk tilavetinle faili bu farz-ı kifayenin
Sınanmaz aşk hiç unutma tutulmaz ateşe düşen demir
Yanarsan yangınınla seversen benimle büyüyeceksin
Ama hep büyüyeceksin bu senin değişmez kaderin
Sende gördüm bu eğilim mayana katılmış
Bereketi anımsatan dostlukla ışıldayan gözbebeklerin
İhaneti doğallıkla yadsıyan bir bedenin var
Bu önemli bu arzın dönmesi güneşin bizi hırsla
Dünya nimetlerinin bizi arzuyla kuşatması gibi bir şey
Biz kuşatıldıkça her kuşatmadan nasıl çıktıksa
Yavaşça çözüverecek sınırdaki düğümleri erkek ellerin
Kurşun nasıl ilerlerse insanın etinde yavaşça
Beyne saplı mermi çekirdeği nasıl sağ koyar da insanı
Ölür eşinin ardından sırf tasadan bir yaşlı
Ben o kurşunum işte şiirde sende Türkçede yaşayan
Yavaşça öldürmeden ama şüphesiz hep güç katarak
Seni Türkçeyi şiiri kılçıklı yapan eğreti yapan
O benim bendedir yaşamanın da yazmanın da sırrı
Benim ömre bedel gözağrısı kalpağrısı
Ağlamayı başarırsan son kurşunu sana saklarım
Hayriye Ünal
İZDİHAM