15 Aralık 2020

Hüseyin Akın, Yoksul ve Kafiye

ile izdiham

Yürüyerek geçtim kafiyeden
Bu şiirler bu şair sözleri
Yağsa üstümüze yukarıdan
Yine de dolduramaz dünyayı
Ölmüşlerden kalma bir göğü
Az çok yaşar sağlığında herkes

Ölümü lafa tutup yalnızlık
Kendine eş beğeniyor kendinden
Çağırıp uzak akrabalarını
Aradan sıyrılıyor kelimeler
Bir yanlışa kurban gidiyor dünya
O lafın gelişi, o galat-ı meşhur

Üşür herkes cinayetten sonra
Ne dediği anlaşılmaz yakından
Herkesin babası yanında eksik
Herkes Harmancı değil, bir sürü öykü…
Ben o gün orada olmasam da
Yaz bunu ey yüzyıl sonraki okur!

Kanımda deveran, bakracımda su
İpini kim çeker Yusuf olanın
Topraktan gelenin yorgunluğudur
Geceyi hesaba katmazsak eğer
Hayat çok uzundur, ölüm çok kısa
Bir ev tutmak gibi Beylikdüzü’nden

Bir arada yaşar özneyle yüklem
“Kal” desem şiirle ilgisi yoktur
İnsanları cümle diye kurdular
Âlemde yok idi ses ile seda
Varmadı yaprağa, kökten gövdeye
Alkışlar havada kurudu kaldı