30 Kasım 2015

İbrahim Kiras, Karanlık Bir Sokakta

ile izdihamdergi

Karanlık bir sokakta yürüseydik hep
Saçların başka bir renge dönüşseydi
Saçlarının kokusu değişseydi
Benim sağ avucumda yanan bir şey olsaydı
Sol avucumu bir diken kanatsaydı
Yazmasaydım o şiiri
Kalbimden artakalan boşlukta
Kimsenin sevmediği bir çiçek yetişseydi
Ellerim ellerine daha çok yetişseydi
Karanlık bir sokakta hep yürüseydik
Hep yürüseydik hep yürüseydik
Gökyüzü kadar tuhaf bir zaman boşluğunda
Yine de sever miydik?
ibrahim kiras
Sevgilim olur musun?
Birden bir rüzgâr
Birden bir intihar resmi oluyor
Anlaşılmaz kavgalar oluyor
Başımı çeviriyorum
Sen varsın
Yok mu
Sekerek yaşadık daha ne olsun
Öbür çocuklar önden gittiler
Uğultular duyuldu
Merkezinde patlamalar oldu bir yerin
Ben beynimin diplerinde yaşadım
Senin kıyametini
Seni düşününce hatırladım
Yırtarak geliyor gözlerin senin
Ne varsa dünyanın kabuğunda
Söylemek istediklerime doğru
Bilmiyorsun
Biz uzak dağların birinden geldik
Gözyaşlarını emdik dünyanın
Yaşamadık ama yaşasak ne olurdu
Bir türlü hayatın ortasında cevapsız kaldık
Başkalarıyla birlikte
Baktık ne diye
Geçiyor kendi adımlarıyla
Birden bir rüzgâr
Belki geç olmuştur anlamıyorum
Karanlık gündüzün karanlığıdır belki
Yine de öyle olsun ki
Faşist ruhlarımız olsun sevgilim
Dağıtan
Ellerimizi yangınlara
Bir şeyden sonra
Sana gökyüzünü uzatıyorum
Sana gökyüzünü uzatıyorum
Bencil temaslar
Yani yaralı dokunuşlar
Uzatıyorum sana
Son sözüm var
Ben yoksam
Sen de olma