İstanbul’un Unutulan Meslekleri

AĞIZLIKÇILAR

Sigara kâğıdının çıkmasıyla beraber bir el sanatı olarak beliren ağızlıkçılık, Sultan Abdülaziz döneminde yaygınlık kazandı. İstanbul halkı bu tarihlerden önce tütünü daha çok çubukla çyordu. Ağızlığın kullanılmaya başlamasıyla beraber lülecilik ve çubukçuluk gerileyince çubuk ve lüle ustaları ağızlık yapımına yöneldi. Çubuğa nazaran taşınması daha kolay olan ağızlık kısa sürede yaygınlık kazandı. İstanbul ağırlıkçıları ise bugünkü Sahaflar Çarşısı’nın bulunduğu yerde yoğunlaştı. Günümüzde Uzunçarsı Caddesi’nde birkaç dükkân hâlâ ağızlıkçılıkla uğraşmakta, Uzunçarsı Caddesi’ne bağlanan bir sokak Ağızlıkçılar Sokağı adını taşımaktadır.

“Sigaralık” veya “takım” adlarıyla da anılan ağızlık, genellikle kuka, pelesenk, gül, kiraz, yasemin gibi dokulu ağaçlardan; lüle, oltu, kehribar, akik gibi taşlardan yapılır. Ayrıca zengin ve meraklı tiryakiler için kuyumcu ve gümüşçülerin yaptığı, değerli taslarla süslü altın ve gümüş ağızlıklar da antikacılar arasında sürekli el değiştiren antika eşyalardandır.