Çekildi hayatıma yavaş yavaş bir inilti, soyundu zaman, ne saatler
sağ kaldı ne gece şarapnelsiz, herkes yaralıydı. Sevgisiz geçen
öyküyü yakmaya bile değmez, arzu çıkmazı aryılıklar fotoğraflarda
kirlenir de bir türlü asıl rengi aşkın hüzünden görünmezdi.
Tükendi ellerimde işçiliğimin alın teri. Dul kaldı, yamasında kan
izi bakımsız bir yaşam çeşnisi.
Şimdi kentin en yüksek yerinde, içindeki kıvılcımı tüketerek,
yurdundan sürgün edilmiş bir köy gibi arıyor kalbim eski yerini.
Ama ölmüyorum.
Doyana dek oynayamasın diye oyuncaklarını aşk bozucular.
Kaan İnce
İZDİHAM