Bu küçük öyküyü 9 yaşındaki Anıl yazdı. Biz de yayınlamak istedik 🙂
Merhaba, ben Kaplumbağa Toby! Beni sıradan bir kaplumbağa sanmayın. Valla herkes gördüğü yerde kabuğumu okşuyor nedense. Amaan, çok da önemli değil. Bugün yazın bitmesine bir hafta kaldı, bu yüzden sanırım bir sığınak bulup orada kış uykusuna yatmam lazım. Ama şöyle bir sorunum var ki her yer farklı bir orman hayvanı tarafından alındı. En son dışarıda kaldım ve tam uykuya dalacaktım ki bir kelebek gördüm. Kelebek, “Merhaba, ben Mia.Tanıştığımıza memnun oldum. İsmin Nedir?” dedi. Ben de “Toby” dedim ve dedi ki:
“Şurada çamurla kaplanmış bir yer gördüm. Belki orayı kazabiliriz ve sığınak oluşturabiliriz.”
Ben tamam dedim çünkü güzel güvenilir birine benziyor ve işbirliğini severim. Başladık kazmaya. Tabii onun elleri hassas olduğu için ben kazdım o kürek yapıp bana verdi. En son şu kocaman dağdaki aslanın sığınağı kadar kazdık. Çok iyi oldu. Azıcık da dallardan mobilya… Tamam, oldu bu İş! Mia, “Televizyon denen değişik bir şey yapacağım.” dedi. Bu alet biz istediğimizde bir program açıyor. Programı da şehir merkezindeki vericiler aracılığıyla bize ulaştıracak. Ben de mutfakta çorba yaptım. Bütün hayvanlar gelmek istedi ama tabelaya SADECE TOBY VE MİA yazdığım için kimseyi alamam dostum, üzgünüm. Artık kış uykusuna yatabilirim. Tabii yemek yedikten sonra!
“İyi de Toby n’oldu, şimdi bitti mi bu öykü he?” diye sorarsanız… Mia beni bir anda uyandırdı ve dedi ki:
“Kış için bir sığınak kamuflesi yapalım etraftan geçen canlılar yanımıza koyduğumuz ipe bastıklarında yuva kendini kamufle etsin.”
Bu gayet güzel bir fikir! Yuva sistemini Mia benden daha iyi bildiği için ben etraftan toprak, ağaç dalları, evdeki fazladan yaprak ve çamurları getirdim. Artık şuraya bunları birleştirip bağlayacağız sonra onu iplerle yukarıda tutacağız. Ardından bu ipi gererek ağaca bağlayacağız. En sonunda eğer bir canlı bu ipe yakalanırsa bu malzemeler aşağı düşecek ve sığınağımızı kapatacaklar. Bu sayede dışardan kimse bizi göremeyecek. Mia bir de dürbün diye bir şey yapmış. Dürbünle dışarı bakarsak yaptığımız ayarlara göre yakından veya uzaktan görmemizi sağlıyor. Gayet güzel bir icat. İnsanların önceden bulup da sonra Mia’nın onları kopyaladığından biraz şüpheleniyorum. Neyse, onla da dışarı bakacağız.
“Artık uyuyabilir miyim?”
“Evet, uyuyabilirsin.”
(Ertesi Gün)
“TOBYY!”
“NE VAR UYUTMADIN?”
“Aslan geliyorrrr!”
“NERDEEEE?”
“YAKLAŞIK 50 KİLOMETRE ÖTEDE.”
“50 KİLOMETRE ÖTEDEKİ ASLAN BİZİM RUHUMUZU BİLE DUYAMAZ.”
“AMA BİZE DOĞRU GELİYOR!”
“Tuzağımız VARRRR!”
“TUZAK YOK KAMUFLE VAR!”
“Tamam, tuzak yapalım.”
Evet. Anlayacağınız gibi yine uyuyamadım. Artık sinirleniyorum 50 kilometre ötedeki yani 50.000 metre ötedeki aslan yüzünden uyandım. Bir hesap yaparsak 1 kilometre 1000 metreye eşit ise ve 50 kilometrenin nasıl 50.000 metre olduğunu öğrenmek istiyorsak 50×1000 50.000 eder. Artık bunun ne kadar uzak olduğunu öğrendiysek Mia’nın rahat durması için tuzak yapmalıyız. Yine aynı olay. Ben malzeme, o sistem yaptığı için iş çok kolaydı. Şuradaki ipe basan varlık yakalanır ve ahşap-ip karışımı bir kutunun içine girer, ardından biz istemezsek hayatının geri kalanını orada geçirir.
“ARTIK LÜTFEN YALVARIRIM UYUYABİLİR MİYİM?”
“Evet. Bir sorun çıkmazsa…”